De eerste keer dat we in lockdown gingen, toen zag ik al de noodzaak van de eenzaamheid en stress in coronatijd. De wereld staat op zijn kop, maar om het even klein te maken, jouw wereld staat ook op zijn kop.
We leven in een rare tijd. Een tijd die wij met zijn allen niet kennen, maar wel mee moeten dealen. Hoe doe jij dat? Hoe doet jouw omgeving dat? Hoe voel jij je? Raak je er verdrietig van? Eenzaam? Verward?
Gaan misschien de gedachten door je hoofd, hoe het nu met je toekomst gaat? Of welke plannen je kan maken? Wanneer kunnen we weer sociaal doen met zijn allen?
De tip die ik voor jullie heb:
Zorg dat je ritme blijft houden in je dag en dat je naar buiten gaat. Niet binnen blijven zitten. Dat is de trigger voor depressie. Je gedachten kunnen makkelijker met je aan de haal gaan. Sporten is ook een goede uitlaatklep. Je zorgt ervoor dat je geluk stofjes aanmaakt in je hersenen.
Warme groet,
Priscilla